قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند چیست؟ قراردادهای هوشمند قراردادهایی هستند که کد گذاری شده و روی بلاک چین ذخیره می شوند. آنها توافقات بین خالق و گیرنده را خودکار می کنند و آنها را غیرقابل تغییر و برگشت ناپذیر می کنند. هدف اصلی آنها این است که اجرای توافقنامه را بدون واسطه به صورت خودکار انجام دهند و اطمینان حاصل کنند که همه طرف ها می توانند نتیجه را فوراً تأیید کنند. علاوه بر این، آنها را می توان برای شروع یک گردش کار بر اساس شرایط خاص برنامه ریزی کرد.

بنابراین، قرارداد اجرا شده چیست؟ یک قرارداد اجرا شده از نظر یک قرارداد هوشمند به تکمیل موفقیت آمیز توافق برنامه ریزی شده در قرارداد هوشمند اشاره دارد. پس از احراز تمامی شرایط مندرج در کد قرارداد هوشمند و انجام اقدامات لازم، قرارداد اجرا شده تلقی می شود. قراردادهای هوشمند که توسط بلاک چین اتریوم رایج شده است، منجر به مجموعه ای از برنامه های غیرمتمرکز شبکه (DApps) و موارد استفاده دیگر شده است. 

یکی از مزایای کلیدی شبکه های بلاک چین، اتوماسیون وظایفی است که به طور سنتی به یک واسطه شخص ثالث نیاز دارند. به عنوان مثال، به جای نیاز به بانک برای تایید انتقال وجه از مشتری به فریلنسر، این فرآیند می تواند به طور خودکار به لطف یک قرارداد هوشمند اتفاق بیفتد. این امر زمان و هزینه های مربوط به اجرای قراردادهای سنتی را کاهش می دهد.

مثال دیگر می تواند داوری غیرمتمرکز از طریق قراردادهای هوشمند باشد، که فرآیندی است که در آن اختلافات بین طرفین بدون نیاز به یک سیستم قانونی سنتی یا مرجع داوری متمرکز حل می شود. قرارداد هوشمند سپس در یک شبکه بلاک چین مستقر می شود. در صورت عدم توافق، قرارداد هوشمند شواهد و استدلال‌هایی از طرفین دریافت می‌کند.

سپس داوری به طور خودکار از طریق قرارداد هوشمند، یا با استفاده از فهرست از پیش تعیین شده داوران مشخص شده توسط هر دو طرف یا شبکه غیرمتمرکز داوران انجام می شود. پس از تصمیم گیری، قرارداد هوشمند به طور خودکار تصمیم را اجرا می کند، مانند انتقال وجوه به طرف برنده یا عرضه محصول یا خدمات به طرف مناسب. این مقاله تاریخچه قراردادهای هوشمند، نحوه عملکرد قراردادهای هوشمند و چرایی اهمیت قراردادهای هوشمند را توضیح می دهد.

نحوه استفاده از قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند همچنین می توانند در اکوسیستم های مالی سنتی خارج از شبکه بلاک چین عمل کنند. طرف‌های متعاهد می‌توانند یک «اوراکل»، یک منبع اطلاعات خارجی که برای به‌روزرسانی اطلاعات کلیدی در بلاک چین تعیین می‌کنند، اضافه کنند، اجرای توافق را تأیید کنند و اقدامات مناسب را آغاز کنند.

قراردادهای هوشمند می توانند به تغییر معاملات تجاری سنتی کمک کنند. تصور کنید یک شرکت مواد غذایی منجمد می خواهد محصولات خود را به یک سوپرمارکت زنجیره ای بفروشد. آنها در یک کشور نیستند و این اولین بار است که تجارت می کنند. آن‌ها از یک قرارداد هوشمند استفاده می‌کنند تا تضمین کنند که هرکدام به پایان معامله خود پایان می‌دهند.

اوراکل می تواند شرکت حمل و نقل باشد که تحویل را در بلاک چین از طریق یک قرارداد هوشمند ثبت می کند. پس از رسیدن محصولات، دستور پرداخت به صورت خودکار صادر می شود. یک دستگاه متصل به اینترنت اشیا (IoT) می تواند دمای کانتینر را کنترل کند و از قطع شدن زنجیره سرد مطلع شود که باعث ایجاد بند جریمه می شود.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند؟

قراردادهای هوشمند را به عنوان بیانیه های دیجیتالی «اگر-آنگاه» بین دو (یا چند) طرف در نظر بگیرید. اگر نیازهای یک گروه برآورده شود، می توان به توافق نامه احترام گذاشت و قرارداد را کامل تلقی کرد. فرض کنید بازاری از کشاورز 100 خوشه ذرت می خواهد. اولی وجوه را در یک قرارداد هوشمند قفل می کند که پس از تحویل دومی می تواند تأیید شود. هنگامی که کشاورز تعهد خود را تحویل می دهد، وجوه بلافاصله آزاد می شود – یعنی پس از اجرای یک قرارداد قانونی. با این حال، قرارداد لغو می شود و در صورتی که کشاورز مهلت خود را از دست بدهد، وجوه به مشتری برگردانده می شود.

البته موارد فوق یک مورد استفاده کوچک است. قراردادهای هوشمند را می توان طوری برنامه ریزی کرد که برای توده ها کار کند و از جمله مزایای دیگر، جایگزین دستورات دولتی در معاملات خرده فروشی شود. علاوه بر این، قراردادهای هوشمند به طور بالقوه نیاز به آوردن برخی اختلافات به دادگاه را برطرف می کند و باعث صرفه جویی در زمان و هزینه طرفین می شود.

این امنیت تا حد زیادی به دلیل کد قرارداد هوشمند زیربنایی است. به عنوان مثال، در اتریوم، قراردادها به زبان برنامه نویسی Solidity آن نوشته می شود که Turing-complete است. این بدان معناست که قوانین و محدودیت های قراردادهای هوشمند در کد شبکه گنجانده شده است و هیچ بازیگر بدی نمی تواند چنین قوانینی را دستکاری کند. در حالت ایده آل، این محدودیت ها کلاهبرداری ها یا تغییرات پنهان قرارداد را کاهش می دهد.

بر خلاف اکثر شبکه های بلاک چین که به عنوان دفتر کل توزیع شده توصیف می شوند، اتریوم چیزی است که به عنوان یک ماشین حالت توزیع شده در نظر گرفته می شود که حاوی چیزی است که به عنوان ماشین مجازی که دستگاه ماینر اتریوم (EVM) شناخته می شود استخراج می کند.

این حالت ماشین، که تمام گره‌های اتریوم موافقت می‌کنند یک نسخه از آن را نگه دارند، کد قرارداد هوشمند و قوانینی را که این قراردادها باید رعایت کنند، ذخیره می‌کند. از آنجایی که هر گره قوانینی را از طریق کد تنظیم می کند، همه قراردادهای هوشمند اتریوم محدودیت های یکسانی دارند. به بیان فنی تر، ایده یک قرارداد هوشمند را می توان به چند مرحله تقسیم کرد که در زیر مورد بحث قرار می گیرد:

طرفین را شناسایی کنید و شرایط قرارداد را تعیین کنید

شناسایی طرفین درگیر و توافق بر سر شرایط و ضوابط قرارداد اولین مرحله در ایجاد یک قرارداد هوشمند است. شرایط قرارداد، تعهدات هر یک از طرفین و استانداردهای اجرای قرارداد همگی در این توافقنامه توضیح داده شده است.

شرایط اجرای قرارداد را مشخص کنید

مرحله دوم مشخص کردن شرایطی است که برای اجرای قرارداد باید رعایت شود. این شرایط معمولاً به عنوان مجموعه ای از قوانین یا معیارهایی بیان می شوند که برای معتبر دانستن قرارداد باید رعایت شوند.

کد قرارداد هوشمند را بنویسید

مرحله سوم نوشتن کد قرارداد هوشمند است. کد مراحل دقیقی را که باید برای اجرای قرارداد در صورت تحقق شرایط مشخص شده انجام شود، مشخص می کند.

قرارداد را در یک پلتفرم بلاک چین مستقر کنید

استقرار قرارداد هوشمند بر روی پلتفرم بلاک چین مرحله چهارم است. این مستلزم تأیید اعتبار قرارداد با آپلود کد در شبکه بلاک چین است.

اجرای قرارداد را به صورت خودکار آغاز کنید

اجرای قرارداد هوشمند مرحله پنجم است. زمانی که شرایط از پیش تعیین شده برآورده شد، قرارداد به طور خودکار اجرا می شود و شبکه بلاک چین آن را فعال می کند. 

جزئیات قرارداد را در دفتر کل بلاک چین ثبت کنید

اطلاعات قرارداد پس از اجرا در شبکه بلاک چین وارد می شود. این شامل شرایط قرارداد، پیش نیازهای اجرا و تاریخ و زمان اجرا می شود. مشخصات قرارداد پس از وارد شدن به دفتر کل بلاک چین تغییرناپذیر است، به این معنی که نمی توان آنها را تغییر داد یا حذف کرد. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که قراردادهای هوشمند از بسیاری جهات با قراردادهای مکتوب متفاوت هستند، همانطور که در جدول زیر بحث شده است:

پیشینه تاریخی قراردادهای هوشمند

باور کنید یا نه، قراردادهای هوشمند مدت‌ها پیش از فناوری بلاک چین به وجود آمده است. در حالی که اتریوم که در سال 2014 معرفی شد، محبوب‌ترین پیاده‌سازی پروتکل است، نیک سابو رمزنگار این ایده را در دهه 1990 پایه‌گذاری کرد.

در آن زمان، سابو ارز دیجیتال به نام بیت گلد را مفهوم‌سازی کرد. در حالی که این دارایی واقعاً هرگز راه اندازی نشد، این سلف بیت کوین ( BTC ) مورد استفاده از قرارداد هوشمند را برجسته کرد – تراکنش های غیرقابل اعتماد در اینترنت.

با این حال، قراردادهای هوشمند تا زمان ظهور فناوری بلاک چین در اواخر دهه 2000 توجه زیادی را به خود جلب نکردند. فناوری بلاک چین امکان ساخت شبکه های غیرمتمرکز و قابل اعتمادی را فراهم کرد که برای اجرای قراردادهای هوشمند نیازی به یک مرجع متمرکز ندارند. اتریوم اولین پلتفرم بلاک چین بود که امکان قراردادهای هوشمند را فراهم کرد.

بسیاری، از جمله وب سایت اتریوم، قراردادهای هوشمند را با یک ماشین فروش مقایسه می کنند. ماشین‌های فروش خودکار به این هدف خدمت می‌کنند که یک فروشنده محصولی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد، بدون اینکه شخص واقعی پول را بگیرد و کالا را تحویل دهد. قراردادهای هوشمند همان هدف را دنبال می کنند – اما بسیار متنوع تر هستند.

قراردادهای هوشمند در طول زمان بسیار پیشرفت کرده اند. آنها با عبارات ساده if-then شروع کردند که یک برنامه نویس می تواند ایجاد و پیاده سازی کند. در حال حاضر، آنها برای برنامه های مختلف، از جمله مدیریت زنجیره تامین، معاملات املاک و مستغلات و حتی سیستم های رای گیری استفاده شده اند. پتانسیل قراردادهای هوشمند برای متحول کردن شیوه انجام تجارت و تعامل افراد با یکدیگر بسیار زیاد است و توسعه آنها یک حوزه هیجان انگیز از نوآوری در فضای بلاک چین است.

مزایای قراردادهای هوشمند

بلاک چین های قرارداد هوشمند مزایای مختلفی از جمله سرعت، کارایی، دقت، اعتماد، شفافیت، امنیت و صرفه جویی را فراهم می کنند که در بخش های زیر بحث شده است. قراردادهای هوشمند از پروتکل‌های رایانه‌ای برای خودکارسازی اقدامات، ساده‌سازی فرآیندهای تجاری مختلف و صرفه‌جویی در زمان ارزشمند استفاده می‌کنند. با حذف نیاز به واسطه هایی مانند کارگزاران برای تأیید قراردادهای حقوقی امضا شده، خطر دستکاری شخص ثالث به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.

فقدان واسطه در قراردادهای هوشمند نه تنها ریسک را کاهش می دهد بلکه به صرفه جویی در هزینه ها نیز منجر می شود. با دید کامل و دسترسی به شرایط و ضوابط قرارداد، پس از امضای قرارداد، کلیه طرف های ذیربط پاسخگو خواهند بود. این تضمین می کند که تراکنش شفاف و غیرقابل مذاکره است و اعتماد و پاسخگویی را در بین همه طرف های درگیر ارتقا می دهد.

علاوه بر این، تمام اسنادی که در بلاک چین نگهداری می‌شوند، بارها تکرار می‌شوند و امکان بازیابی نسخه‌های اصلی را در صورت از دست رفتن داده‌ها فراهم می‌کنند. قراردادهای هوشمند رمزگذاری شده اند و رمزنگاری از تمام اسناد در برابر دستکاری محافظت می کند. در نهایت، قراردادهای هوشمند همچنین خطاهایی را که به دلیل پر کردن دستی چندین فرم رخ می دهد، حذف می کند.

قرارداد هوشمند چیست؟ چالش های اصلی قراردادهای هوشمند چیست؟

اگرچه قراردادهای هوشمند یک نوآوری امیدوارکننده هستند، اما بدون نقص نیستند. یادآوری این نکته ضروری است که این قراردادها و فناوری بلاک چین زیربنایی توسط انسان ها توسعه یافته و آنها را مستعد خطاهای انسانی می کند. در برخی موارد، اشتباهات در کد می‌تواند منجر به نقض امنیت شود، همانطور که در حمله بدنام به سازمان غیرمتمرکز خودگردان اتریوم (DAO) در سال 2016 مشاهده شد. مهاجمان از آسیب‌پذیری در قرارداد هوشمند جمع‌آوری سرمایه سوء استفاده کردند و سرمایه‌ها را از پروژه منحرف کردند.

علاوه بر این، فقدان شفافیت نظارتی پیرامون قراردادهای هوشمند چالش دیگری را ایجاد می کند. در حالی که ایده انتقال امن و کارآمد وجوه جذاب است، مسائلی مانند مالیات و نظارت دولت باید مورد توجه قرار گیرد. در حالی که کاربران ممکن است تمایل به کنترل کامل بر داده های خود داشته باشند، مهم است که در نظر داشته باشیم که چگونه سازمان های دولتی می توانند به اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی داشته باشند.

ناتوانی قراردادهای هوشمند در بازیابی داده ها از منابع خارج از شبکه بلاک چین یکی از اشکالات آنهاست. این یک مشکل است زیرا بسیاری از برنامه های کاربردی دنیای واقعی به داده های خارجی برای شروع یا اجرای بندهای قرارداد نیاز دارند. به عنوان مثال، داده‌های آب و هوای خارجی ممکن است توسط یک قرارداد هوشمند مورد نیاز باشد که پرداخت‌های بیمه را بر اساس شرایط آب و هوایی قرار می‌دهد.

اینجاست که اوراکل ها وارد می شوند. اوراکل ها سرویس های شخص ثالثی هستند که به قراردادهای هوشمند اجازه می دهند با منابع داده خارج از زنجیره مانند API ها و صفحات وب ارتباط برقرار کنند. آنها پلی بین قرارداد هوشمند و منبع داده خارجی ایجاد می کنند و جزئیات مورد نیاز برای اجرای الزامات قرارداد را ارائه می دهند.

با رشد فناوری بلاک چین و استفاده از قراردادهای هوشمند، نگرانی ها در مورد مقیاس پذیری و تراکم شبکه همچنان ادامه دارد. این می تواند بر عملکرد و قابلیت اطمینان سیستم، به ویژه در دوره های استفاده زیاد تأثیر بگذارد. علاوه بر این، قراردادهای هوشمند خوداجرا و غیرقابل مذاکره هستند، که ممکن است در صورت نیاز به تغییر شرایط قرارداد به دلیل رویدادهای غیرمنتظره، یک اشکال باشد.

موارد و برنامه های کاربردی قرارداد هوشمند

جدای از مثال پرداختی که در بالا ذکر شد، پیاده سازی های مختلف و بالقوه ای از قراردادهای هوشمند وجود دارد که می تواند جهان را خودکار کند و آن را به مکانی آسان تر برای زندگی تبدیل کند. در اینجا چند نمونه برجسته از موارد استفاده از قرارداد هوشمند آورده شده است.

هویت دیجیتال

در اینترنت، اطلاعات ارز است. شرکت‌ها از دانستن علایق همه سود می‌برند و مردم همیشه کنترل نحوه به دست آوردن داده‌ها را ندارند و از آن سود نمی‌برند. با قراردادهای هوشمند، مردم در کنترل هستند. در آینده ای مبتنی بر بلاک چین، هویت ها توکنیزه خواهند شد. در حالت ایده‌آل، این بدان معناست که هویت هر فرد در یک بلاک چین، امن و ایمن از هر بازیگر بدی است. حال اگر کاربری بخواهد در شبکه‌های اجتماعی شرکت کند یا اسنادی را برای اهداف وام به بانک ارسال کند، می‌تواند از اولی سود ببرد و روند تراکنش در دومی را کنترل کند.

برای رسانه های اجتماعی، هیچ واسطه ای یک شبکه را کنترل نمی کند. در عوض، کاربران انتخاب می‌کنند که چه اطلاعاتی را عمومی و چه اطلاعاتی را خصوصی نگه دارند. اگر بخواهند در تبادل اطلاعات شرکت کنند، مانند یک تایید، می‌توانند یک قرارداد هوشمند ایجاد کنند و انتخاب کنند که چه داده‌هایی مورد معامله قرار می‌گیرند، نه اینکه صرفاً همه چیز را در مورد یک کاربر جمع‌آوری کنند. شخص ثالثی وجود ندارد که برخی از وجوه را بگیرد یا مخفیانه آن داده ها را ذخیره و بفروشد – فقط سود کاربر است.

همین امر در مورد معامله با بانک ها و سایر موسسات مالی نیز صدق می کند. ارتباط فقط شامل ارسال مدارک مورد نیاز و اطلاعات حیاتی است. هیچ خطری وجود ندارد که یک گروه وام آدرس ایمیل شما را ذخیره کند و آن را به سایر شرکت های اعتباری بفروشد. این اطلاعات کاملاً تحت کنترل کاربر است.

مشاور املاک

در دنیای سنتی، دلالان املاک یک شر ضروری هستند. با توجه به اینکه فروش خانه چیزی طولانی و پیچیده نیست، مالکان یک دلال استخدام می کنند تا قطعات گیج کننده آنها را مدیریت کند، مانند کارهای اداری و یافتن خریدار. در حالی که برای فروشنده ایده آل به نظر می رسد، به یاد داشته باشید که کارگزاران هزینه قابل توجهی از قیمت فروش خانه دریافت می کنند. یک قرارداد هوشمند می‌تواند جای یک دلال را بگیرد و فرآیند انتقال خانه را ساده‌تر کند و در عین حال اطمینان حاصل کند که به همان اندازه یک واسطه امن است.

اینجا جایی است که نام «بی اعتماد» به میان می آید. تصور کنید سند خانه شما در بلاک چین اتریوم توکن شده است. اگر آماده فروش آن هستید، باید یک قرارداد هوشمند با خریدار ایجاد کنید. آن قرارداد تا زمانی که وجوه خریدار به درستی ارسال نشود، سند را در امان نگه می دارد. گفته می شود، همه برنده هستند. فروشنده پول پس انداز می کند، زیرا مجبور نیست به واسطه پول بپردازد، و خریدار خانه را خیلی زودتر از آنچه در غیر این صورت می گرفت، دریافت می کند.

بیمه

بیمه نامه ها به راحتی می توانند از قراردادهای هوشمند سود ببرند. اساسا، ثبت نام برای یک سیاست، کاربر را وارد یک قرارداد هوشمند با یک ارائه دهنده می کند. تمام الزامات خط‌مشی در قرارداد هوشمند نوشته می‌شود و کاربر در صورت موافقت آن را می‌خواند و امضا می‌کند.

آن قرارداد تا زمانی که طرف مسئول به آن نیاز داشته باشد باز می ماند. سپس، آنها به سادگی فرم های مورد نیاز را بارگذاری می کنند که نیاز آنها به پرداخت بیمه را ثابت می کند و وجوه آزاد می شود. این نوع قراردادها نیاز به ارتباط با گروه ها و افراد بیمه را از بین می برد. در حالی که کاربر هنوز برای اثبات الزامات خود به مدارک نیاز دارد، فرآیند ارسال و تامین مالی بعدی تقریباً فوری خواهد بود.

در جنبه هویتی چیزها، شایان ذکر است که همه رانندگان سابقه ای از گزارش تصادفات و سایر اطلاعات مهم بیمه ای خود را نیز خواهند داشت. این قابلیت دسترسی می‌تواند باعث نرخ‌های پایین‌تر برای رانندگان خوب بدون هیچ گونه تغییری در سابقه رانندگی آنها شود.

زنجیره تامین

مسلماً، یکی از محبوب‌ترین پیاده‌سازی‌های فناوری بلاک چین و قراردادهای هوشمند، به ویژه، در زنجیره تأمین است. فروشگاه های مواد غذایی، انبارهای اداری، کشاورزان و غیره، همگی جایگاه خاص خود را در زنجیره تامین دارند. اما با پیچیدگی این شبکه‌ها، شرکت‌ها به طور فزاینده‌ای برای پیگیری نگه‌داری محصول و پیگیری پرداخت‌ها، از جمله موارد دیگر، سخت‌تر می‌شوند. قراردادهای هوشمند می توانند تمام بخش های زنجیره تامین را خودکار کرده و انگیزه دهند تا مسئولیت پذیری آنها افزایش یابد.

فرض کنید یک شرکت در اروپا می خواهد یک محموله کالا را از یک تامین کننده در آسیا خریداری کند. این می‌تواند هر مرحله از معامله، از سفارش تا تحویل، با استفاده از یک قرارداد هوشمند را خودکار کند. تمام اطلاعات مربوطه، مانند مشخصات محصول، اطلاعات حمل و نقل، شرایط پرداخت و مهلت‌های تکمیل، در قرارداد هوشمند گنجانده می‌شود.

به منظور تضمین مطابقت اقلام مطابق با انتظارات خریدار، قرارداد هوشمند شامل شرایط کیفیت و کمیت محصول نیز می شود. استفاده از واسطه‌ها مانند بانک‌ها یا کارگزاران و کارمزدهای مرتبط با آن‌ها غیرضروری خواهد بود، زیرا قرارداد خوداجرایی و غیرقابل مذاکره است.

پس از امضای قرارداد تا زمانی که تامین کننده تأیید کند که محصولات تحویل داده شده اند، این پول در امانت نگه داشته می شود. بلاک چین برنامه های تحویل و اطلاعات حمل و نقل را ردیابی و ذخیره می کند و به هر دو طرف دید و شفافیت کامل می دهد.

هنگامی که کالا تحویل می شود و خریدار تأیید می کند که پارامترهای مورد توافق را برآورده می کند، قرارداد هوشمند فوراً پرداخت ها را به ارائه دهنده آزاد می کند. با توجه به عدم وجود واسطه و کاهش خطر تقلب، این روش موثر، کارآمد و مطمئن خواهد بود.

آیا بیت کوین قراردادهای هوشمند دارد؟

ارتقاء Taproot یک دستاورد قابل توجه برای قابلیت های قرارداد هوشمند بیت کوین است. این مشکل مقیاس پذیری را با امکان دادن به شبکه برای مدیریت چندین امضاکننده و تراکنش های پیچیده آنها بدون خطر مسدود شدن حل می کند. با Taproot، زنجیره پایه بیت کوین می تواند میزبان قراردادهای هوشمند باشد و شبکه را برای اجرای تراکنش های پیچیده تر توانمند می کند.

علاوه بر این، بیت‌کوین می‌تواند از قراردادهای هوشمند بر روی پروتکل‌ها، مانند شبکه لایتنینگ ، که به تراکنش‌های چند امضایی به نام قراردادهای هش‌شده با زمان قفل (HTLC) متکی است، پشتیبانی کند. HTLC ها پرداخت های خرد کم هزینه و فوری بیت کوین را تسهیل می کنند و تضمین می کنند که طرف های درگیر در مسیریابی پرداخت ها بدون به خطر انداختن امنیت وجوه، کارمزد کمی دریافت می کنند.

آیا می توان قراردادهای هوشمند بدون کدنویسی ایجاد کرد؟

بله، ایجاد قراردادهای هوشمند بدون کدنویسی با استفاده از پلتفرم‌های مختلف توسعه قراردادهای هوشمند که رابط‌ها و قالب‌های کاربرپسند را ارائه می‌کنند، امکان‌پذیر است. این پلتفرم‌ها رابط‌های کاربری و ویرایشگرهای بصری را با قابلیت کشیدن و رها کردن فراهم می‌کنند که کاربران را قادر می‌سازد تا به سرعت و به سادگی قراردادهای هوشمند را بدون نیاز به تخصص برنامه‌نویسی توسعه دهند.

به عنوان مثال، استودیو اتریوم، یک محیط توسعه یکپارچه مبتنی بر وب (IDE)، قالب هایی را برای ایجاد قراردادهای هوشمند با استفاده از Solidity، زبان برنامه نویسی اتریوم ارائه می دهد. این یک رابط کشیدن و رها کردن را ارائه می دهد که ایجاد قراردادهای هوشمند را بدون کدنویسی برای کاربران آسان می کند. IDE یک برنامه نرم افزاری است که مجموعه ای جامع از ابزارها و ویژگی ها را در اختیار توسعه دهندگان قرار می دهد تا کد را به طور موثر بنویسند، آزمایش کنند و اشکال زدایی کنند. 

BlockApps Strato، یک پلت فرم بلاک چین که یک ویرایشگر بصری برای ایجاد قراردادهای هوشمند ارائه می دهد، نمونه دیگری از پلت فرم قرارداد هوشمند بدون کد است. این نرم افزار از تعدادی زبان کامپیوتر مانند Solidity و JavaScript پشتیبانی می کند و گزینه های مختلف قالب را به کاربران ارائه می دهد.

آینده قراردادهای هوشمند

قراردادهای مبتنی بر نیازهای هوشمند بدون شک راه رو به جلو برای قراردادهای نسبتاً ابتدایی هستند که می توانند هر زمان که پیش شرط ها برآورده شوند، به طور خودکار نوشته و اجرا شوند، مانند حمل و نقل مسکونی، که در آن می توان پول تکمیل را به محض امضای قراردادها پرداخت کرد. 

پلت‌فرم‌های مختلف قراردادهای هوشمند باعث صرفه‌جویی در زمان و هزینه کسب‌وکارها در سراسر جهان می‌شود و همچنین نحوه تعامل آنها در زنجیره تامین و با مشتریان خود را متحول می‌کند. در نتیجه، حداقل مشارکت انسانی، افراد و تصمیم گیرندگان مهم را از برخورد با امور اداری و تشریفات اداری دنیوی رها می کند و به آنها اجازه می دهد تا بر کارهای روزانه خود تمرکز کنند. به این دلیل است که قرارداد هوشمند سستی را برطرف می کند.

قراردادهای هوشمند در حال حاضر توسط بسیاری از بانک ها و سازمان های بیمه در عملیات روزانه خود استفاده می شود. در نتیجه، قراردادهای هوشمند در حال حاضر اینجا هستند و در حال آزمایش در سناریوهای دنیای واقعی هستند، و زمان زیادی طول نخواهد کشید تا بخشی از زندگی روزمره و روال ما شوند. صرف نظر از استدلال قبلی، هنوز راه درازی تا زمانی که همه چیز توسط یک قرارداد هوشمند اداره شود، وجود دارد.