اتریوم چیست؟

اتریوم چیست؟ در هسته خود، اتریوم یک پلتفرم نرم افزاری جهانی غیرمتمرکز است که از فناوری بلاک چین پشتیبانی می کند. بیشتر به خاطر ارز دیجیتال بومی خود، اتر (ETH) شناخته می شود. اتریوم می تواند توسط هر کسی برای ایجاد هر فناوری دیجیتال ایمن استفاده شود. این توکن طراحی شده برای پرداخت برای کارهای انجام شده در پشتیبانی از بلاک چین است، اما شرکت کنندگان همچنین می توانند از آن برای پرداخت کالاها و خدمات ملموس در صورت پذیرش استفاده کنند.

اتریوم به گونه ای طراحی شده است که مقیاس پذیر، قابل برنامه ریزی، ایمن و غیرمتمرکز باشد. این بلاک چین انتخابی برای توسعه دهندگان و شرکت هایی است که بر اساس آن فناوری ایجاد می کنند تا تعداد صنایعی که در حال فعالیت هستند و نحوه انجام زندگی روزمره ما را تغییر دهند. این به طور بومی از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند ، ابزاری ضروری در پشت برنامه های غیرمتمرکز .1بسیاری از امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و سایر برنامه ها از قراردادهای هوشمند در ارتباط با فناوری بلاک چین استفاده می کنند.

اتریوم یک پلتفرم بلاک چین غیرمتمرکز است که یک شبکه همتا به همتا ایجاد می کند که به طور ایمن کد برنامه را اجرا و تأیید می کند که قراردادهای هوشمند نامیده می شود. قراردادهای هوشمند به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا بدون یک مقام مرکزی قابل اعتماد با یکدیگر معامله کنند.

سوابق تراکنش تغییرناپذیر، قابل تأیید و به طور ایمن در سراسر شبکه توزیع می شوند و به شرکت کنندگان مالکیت و مشاهده کامل داده های تراکنش را می دهند. تراکنش ها از حساب های اتریوم ایجاد شده توسط کاربر ارسال و دریافت می شوند. یک فرستنده باید تراکنش ها را امضا کند و اتر، ارز دیجیتال بومی اتریوم را به عنوان هزینه پردازش تراکنش ها در شبکه خرج کند.

اگر بیت کوین ( BTC ) آینده ادعایی پول است، پس اتریوم چیست؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزنگاری شده است، این سوال منطقی است که باید بپرسد، با توجه به اینکه احتمالاً اتریوم و ارز دیجیتال بومی آن اتر ( ETH ) را در کنار بیت کوین در همه جا در صرافی ها و اخبار می بینند. با این حال، کاملاً منصفانه نیست که اتریوم را در رقابت مستقیم با بیت کوین بدانیم. اهداف، ویژگی ها و حتی تکنولوژی متفاوتی دارد.

اتریوم یک شبکه بلاک چین غیرمتمرکز با توکن اتر است که کاربران را قادر می‌سازد تا تراکنش‌هایی انجام دهند، سود دارایی‌های خود را از طریق شرط‌بندی، استفاده و ذخیره توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) ، تجارت ارزهای دیجیتال، بازی کردن، استفاده از رسانه‌های اجتماعی و موارد دیگر به دست آورند.

بسیاری اتریوم را گام بعدی اینترنت می دانند. اگر پلتفرم‌های متمرکز مانند اپ استور اپل، وب ۲.۰ را نشان می‌دهند، یک شبکه غیرمتمرکز و با قدرت کاربر مانند اتریوم، وب ۳.۰ است. به عنوان مثال،  این “وب نسل بعدی” از برنامه های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می کند.

تاریخچه اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه بزرگ بلاک چین در جهان نبود. Vitalik Buterin در واقع پروژه را برای پاسخگویی به کاستی های بیت کوین ایجاد کرد. بوترین کاغذ سفید اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند – بیانیه‌های غیرقابل تغییر خودکار «اگر-آنوقت» – که امکان توسعه برنامه‌های غیرمتمرکز را فراهم می‌کرد. در حالی که توسعه DApp قبلاً در فضای بلاک چین وجود داشت، پلتفرم‌ها قابل همکاری نبودند. بوترین قصد داشت اتریوم را متحد کند. از نظر او، یکسان سازی روش اجرا و تعامل DApps تنها راه برای حفظ پذیرش بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 متولد شد. آن را به عنوان اپ استور اپل در نظر بگیرید: فضایی برای ده ها هزار برنامه مختلف که همگی از قوانین یکسانی پیروی می کنند. فقط آن مجموعه قوانین در شبکه کدگذاری می شود و به طور مستقل با توسعه دهندگانی که می توانند قوانین خود را در DApps اعمال کنند، اجرا می شود. یک حزب مرکزی مانند تغییر و اجرای مقررات اپل وجود ندارد. در عوض، قدرت در دست افرادی است که به عنوان یک جامعه عمل می کنند.

البته ساخت چنین شبکه ای ارزان نیست. بنابراین، بوترین و هم بنیانگذارانش – گاوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت – پیش فروش نمادینی را برای جمع آوری 18,439,086 دلار در اتر برگزار کردند و به توسعه های حال و آینده اتریوم کمک مالی کردند.

این گروه همچنین بنیاد اتریوم را در سوئیس با ماموریت حفظ و توسعه شبکه تاسیس کرد. بلافاصله پس از آن، بوترین اعلام کرد که این بنیاد به صورت غیرانتفاعی اداره خواهد شد، که باعث شد برخی از بنیانگذاران آن را ترک کنند.

با گذشت زمان، توسعه دهندگان با ایده های غیرمتمرکز خود به اتریوم آمدند. در سال 2016، این کاربران The DAO را تأسیس کردند، یک گروه دموکراتیک که در مورد تغییرات و پیشنهادات شبکه رای می داد. این سازمان با یک قرارداد هوشمند پشتیبانی می‌شد و نیاز به مدیر عاملی را که بر اتریوم خبر می‌داد، دور زد. در عوض، اکثریت نیاز به رای دادن به تغییرات برای اجرای آنها داشت.

با این حال، زمانی که یک هکر ناشناس 40 میلیون دلار از دارایی های The DAO را به دلیل سوء استفاده امنیتی سرقت کرد، همه اینها به سمت جنوب رفت. برای معکوس کردن این سرقت، DAO به “هارد فورک” اتریوم رای داد، از شبکه قدیمی جدا شد و به یک پروتکل جدید ارتقا داد و اساسا تحت یک به روز رسانی نرم افزاری بزرگ قرار گرفت. این فورک جدید نام اتریوم را حفظ کرد، در حالی که شبکه اصلی به عنوان Ethereum Classic وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می کند؟

مانند بیت کوین، شبکه اتریوم بر روی هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و این به لطف کاربرانی است که به‌عنوان «گره» مشارکت می‌کنند و نه یک سرور متمرکز. این باعث می شود شبکه غیرمتمرکز باشد و در برابر حملات بسیار مصون باشد و در نتیجه اساساً نتواند از بین برود. اگر یک کامپیوتر از کار بیفتد، مهم نیست زیرا هزاران کامپیوتر دیگر شبکه را نگه می دارند.

اتریوم در اصل یک سیستم غیرمتمرکز واحد است که رایانه ای به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) را اجرا می کند. هر گره یک کپی از آن رایانه را در خود نگه می دارد، به این معنی که هر گونه تعامل باید تأیید شود تا همه بتوانند نسخه خود را به روز کنند.

تعاملات شبکه در غیر این صورت “تراکنش” در نظر گرفته می شود و در بلوک های موجود در بلاک چین اتریوم ذخیره می شود. دستگاه ماینراین بلوک ها را قبل از اینکه آنها را به شبکه متصل کنند و به عنوان تاریخچه تراکنش یا دفتر کل دیجیتال عمل کنند، اعتبارسنجی می کنند.

استخراج برای تأیید تراکنش ها به عنوان یک روش اجماع اثبات کار (PoW) شناخته می شود. هر بلوک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد است که آن را شناسایی می کند. ماینرها قدرت کامپیوتر خود را برای یافتن آن کد متعهد می‌کنند و ثابت می‌کنند که این کد منحصربه‌فرد است. قدرت رایانه آنها “اثبات” این کار است و ماینرها برای تلاش های خود در ETH پاداش می گیرند.

همچنین، مانند بیت کوین، تمام تراکنش های اتریوم کاملاً عمومی هستند. ماینرها بلوک های تکمیل شده را برای بقیه شبکه پخش می کنند، تغییر را تأیید می کنند و بلوک ها را به کپی همه افراد از دفتر اضافه می کنند. بلوک های تایید شده را نمی توان دستکاری کرد و به عنوان یک تاریخچه کامل از تمام تراکنش های شبکه عمل می کند.

اما، اگر ماینرها برای کار خود دستمزد دریافت کنند، آن اتریوم از کجا می آید؟ هر تراکنش با کارمزدی به نام “گاز” همراه است که توسط کاربر شروع کننده تراکنش پرداخت می شود. این کارمزد به استخراج‌کننده‌ای پرداخت می‌شود که تراکنش را تأیید می‌کند، و انگیزه استخراج آینده و تضمین امنیت شبکه را فراهم می‌کند. گاز اساساً به عنوان یک محدودیت عمل می کند و تعداد اقداماتی را که کاربر می تواند در هر تراکنش انجام دهد محدود می کند. همچنین برای جلوگیری از هرزنامه شبکه وجود دارد.

از آنجایی که ETH بیشتر یک توکن کاربردی است تا یک نشانه ارزش، عرضه آن بی نهایت است. اتر به طور مداوم به شکل جوایز استخراج‌کننده وارد گردش می‌شود و پس از اینکه شبکه به سمت اثبات سهام (PoS) حرکت کرد، با پاداش‌های شرط‌بندی نیز وارد گردش می‌شود. در تئوری، اتر همیشه مورد تقاضا خواهد بود، به این معنی که تورم هرگز نباید ارزش دارایی را بیش از استفاده کاهش دهد.

متأسفانه برای بسیاری، هزینه های گاز اتریوم بر اساس فعالیت شبکه می تواند بسیار بالا باشد. این به این دلیل است که یک بلوک فقط می تواند گاز زیادی را در خود نگه دارد که بر اساس نوع و مقدار تراکنش متفاوت است. در نتیجه، ماینرها تراکنش هایی با بالاترین کارمزد گاز را انتخاب می کنند، به این معنی که کاربران ابتدا برای اعتبارسنجی تراکنش ها رقابت می کنند. این رقابت هزینه ها را بالاتر و بالاتر می برد و در زمان های شلوغ شبکه را شلوغ می کند.

ازدحام شبکه یک مشکل مهم است، اگرچه در اتریوم 2.0 به آن پرداخته می شود – یک بازسازی کامل که به عنوان یک بخش جداگانه مورد بحث قرار خواهد گرفت. تعامل با اتریوم به ارز دیجیتال نیاز دارد که در یک کیف پول ذخیره می شود. این کیف پول به DApps متصل می شود و به عنوان گذرنامه ای برای اکوسیستم اتریوم عمل می کند. از آنجا، هر کسی می‌تواند اقلامی بخرد، بازی کند، پول قرض دهد و انواع فعالیت‌ها را درست مانند اینترنت سنتی انجام دهد. فقط، وب سنتی برای کاربران رایگان است، زیرا آنها اطلاعات شخصی را در اختیار کاربران قرار می دهند. نهادهای متمرکزی که وب‌سایت‌ها را اجرا می‌کنند، سپس آن داده‌ها را برای کسب درآمد می‌فروشند.

کریپتوکارنسی در اینجا جای داده را می گیرد، به این معنی که کاربران می توانند به صورت ناشناس مرور و تعامل داشته باشند. این همچنین به این معنی است که استفاده از DApp بدون تبعیض است. برای مثال، هیچ برنامه وام دهی یا بانکی نمی تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی‌تواند آنچه را که «تراکنش مشکوک» می‌داند، مسدود کند. کاربران کنترل می کنند که چه کاری انجام می دهند و چگونه آن را انجام می دهند، به همین دلیل است که بسیاری اتریوم را وب 3.0 می دانند – آینده تعامل وب.

اتریوم چیست؟ اتریوم چه می کند؟

تامین مالی غیرمتمرکز بدون شک بزرگترین دستاورد شبکه اتریوم بوده است. برنامه های کاربردی DA که می توانند چندین عملکرد را در اکوسیستم انجام دهند در حدود سال های 2019 تا 2020 ظاهر شدند و روز به روز بر محبوبیت آنها افزوده می شود. هرچه تعداد DApp ها بیشتر باشد، در نتیجه از شبکه اتریوم بیشتر استفاده می شود. صحنه DeFi اتریوم بزرگترین صحنه موجود است، با DApp های موفق که در طول سال ها آگاهی بیشتری را به پلتفرم آورده اند.

برای مثال، هنرمندان با آوردن آثار خود به بلاک چین از طریق توکن‌های غیرقابل تعویض یا NFT، میلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند. ممکن است تعجب کنید که چرا هنر دیجیتال بخریم در حالی که می توانیم فقط از آن عکس بگیریم؟ کلکسیونرها مالکیت می خواهند، به همین دلیل است. NFT ها همچنین دارای سند مالکیت هستند و به عنوان شکل ایمن ذخیره سازی عمل می کنند. این اساسا یک ابزار همه کاره برای کلکسیونرها است، بنابراین دیدن جذابیت آن کار سختی نیست.

این همان دلیلی است که می‌خواهید «مونالیزا» اصلی را بیش از یک کپی بخواهید، حتی اگر یک نسخه از نسخه اول قابل تشخیص نباشد. NFT ها همچنین نشان دهنده اقلام و لوازم جانبی قابل استفاده در بازی های آنلاین هستند. بازیکنان می‌توانند خانه‌ها و شخصیت‌های خود را با دارایی‌های منحصربه‌فرد هنرمندان تزئین کنند و یک جریان درآمدی دیگر را برای خلاقان فراهم کنند.

توسعه‌دهندگان برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی غیرقابل سانسوری ساخته‌اند که به کاربران این امکان را می‌دهند تا برای محتوا به یکدیگر کمک کنند. بازی‌ها به کاربران این امکان را می‌دهند که روی دارایی‌ها سرمایه‌گذاری کنند، بازی کنند تا آنها را رشد دهند و سپس برای کسب سود بفروشند و ارزش واقعی را از زمان بازی خود استخراج کنند. پلتفرم‌های پیش‌بینی وجود دارند که به پیش‌بینی‌های صحیح پاداش می‌دهند و پلتفرم‌های مستقلی که کاهش زیادی از هر پرداخت دریافت نمی‌کنند. همه اینها به‌طور مستقل از طریق بلاک چین و قراردادهای هوشمند مدیریت می‌شود، با DeFi که کاربران را بیش از هر زمان دیگری کنترل بر سرمایه‌شان می‌دهد.

اتر و اتریوم: تفاوت چیست؟

می توانید از اتر به عنوان یک ارز دیجیتال در تراکنش های مالی، به عنوان سرمایه گذاری یا به عنوان ذخیره ارزش استفاده کنید. اتریوم شبکه بلاک چینی است که اتر در آن نگهداری و مبادله می شود. همانطور که در بالا ذکر شد، این شبکه انواع عملکردهای دیگر را خارج از ETH ارائه می دهد.

Boaz Avital، رئیس محصول در Anchorage می‌گوید: «اینها می‌توانند جابه‌جایی ساده وجوه باشند، اما ممکن است تراکنش‌های پیچیده‌ای باشند که هر کاری از مبادله دارایی‌ها گرفته تا گرفتن وام گرفته تا به دست آوردن یک قطعه هنر دیجیتال را انجام می‌دهند. تراکنش ها در شبکه اتریوم پردازش و ذخیره می شوند.

شبکه اتریوم همچنین می تواند برای ذخیره داده ها و اجرای برنامه های غیرمتمرکز استفاده شود. به‌جای میزبانی نرم‌افزار روی سروری که متعلق به گوگل ( GOOGL ) یا آمازون ( AMZN ) است و توسط آن اداره می‌شود، افراد می‌توانند برنامه‌ها را روی بلاک چین اتریوم میزبانی کنند. این به کاربران امکان کنترل داده های خود را می دهد و آنها می توانند از برنامه استفاده کنند زیرا هیچ مرجع مرکزی برای مدیریت همه چیز وجود ندارد.

یکی از جالب‌ترین موارد استفاده از اتریوم، قراردادهای خوداجرا یا به اصطلاح قراردادهای هوشمند است. مانند هر قرارداد دیگری، دو طرف توافق می کنند که کالا یا خدمات را در آینده تحویل دهند. برخلاف قراردادهای مرسوم، وکلا ضروری نیستند: طرفین قرارداد را روی بلاک چین اتریوم کدگذاری می‌کنند. هنگامی که شرایط قرارداد برآورده شد، خود اجرا می شود و اتر را به طرف مناسب تحویل می دهد.

استخراج اتریوم

فرآیند ایجاد بلوکی از تراکنش‌ها برای اضافه شدن به بلاک چین اتریوم، استخراج نامیده می‌شود. اتریوم در حال حاضر از یک بلاک چین اثبات کار استفاده می‌کند اما برای اهداف مقیاس‌پذیری و رویکرد سازگارتر با محیط‌زیست به سمت اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 می‌رود .

استخراج کنندگان اتریوم کامپیوترهایی هستند که نرم افزار را اجرا می کنند و از زمان و قدرت پردازشی خود برای پردازش تراکنش ها و ایجاد بلاک ها استفاده می کنند. شرکت کنندگان شبکه باید اطمینان حاصل کنند که همه در مورد ترتیب تراکنش ها در سیستم های غیرمتمرکز مانند اتریوم توافق دارند. ماینرها با تولید بلوک‌ها با حل معماهای محاسباتی چالش برانگیز به این امر کمک می‌کنند و در نتیجه از شبکه در برابر مهاجمان محافظت می‌کنند.

اتریوم در مقابل بیت کوین

در حالی که بیت کوین رایج ترین ارز دیجیتال است، جامعه اتریوم جاه طلبی دارد که پروژه را گسترش دهد. اولی به معنای پول دیجیتال است و به خوبی به این هدف عمل می کند. اما بیت کوین محدودیت هایی دارد. این یک شبکه PoW است که در حال گسترش است و برخی را به این فکر می‌کند که بیشتر ذخیره‌ای از ارزش است، مشابه طلا. بیت کوین همچنین دارای سقف 21 میلیون سکه است که بیشتر به این استدلال کمک می کند.

از سوی دیگر، اتریوم قصد دارد از زیرساخت اینترنت فعلی ما پیشی بگیرد. این شرکت قصد دارد بسیاری از فرآیندهایی را که هنوز به واسطه هایی مانند استفاده از فروشگاه اپلیکیشن یا کار با مدیران صندوق نیاز دارند، خودکار کند. ETH بیشتر به عنوان راهی برای تعامل با شبکه استفاده می شود تا راهی برای انتقال پول، اگرچه می تواند این کار را نیز انجام دهد.

توسعه دهندگان می توانند بر روی اتریوم بسازند تا یک توکن منحصر به فرد سازگار با اتر برای هر DApp ایجاد کنند که توکن ERC-20 نامیده می شود. در حالی که این فرآیند کامل نیست، این بدان معناست که همه توکن‌های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با هم قابل اجرا هستند. شبکه بیت کوین فقط برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم

به غیر از تمرکززدایی و ناشناس بودن، اتریوم مزایای دیگری نیز دارد، مانند عدم سانسور. برای مثال، اگر شخصی چیزی توهین‌آمیز را توییت کند، توییتر می‌تواند آن را حذف کرده و آن کاربر را مجازات کند. با این حال، در یک پلتفرم رسانه اجتماعی مبتنی بر اتریوم، این اتفاق تنها در صورتی می‌تواند رخ دهد که جامعه به انجام آن رای دهد. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه‌های مختلف می‌توانند هر طور که مناسب می‌دانند بحث کنند و مردم می‌توانند تصمیم بگیرند که چه چیزی باید گفته شود و چه چیزی نباید گفته شود.

الزامات جامعه همچنین مانع از تصاحب بازیگران بد می شود. شخصی با نیت بد باید 51٪ از شبکه را برای ایجاد تغییر کنترل کند، که در بیشتر موارد تقریبا غیرممکن است. این بسیار ایمن تر از یک سرور ساده است که می توان به آن نفوذ کرد. سپس قراردادهای هوشمند وجود دارد که بسیاری از اقدامات مقامات مرکزی در وب سنتی را خودکار می کند. برای مثال، یک فریلنسر در Upwork باید از این پلتفرم برای یافتن مشتریان و تنظیم قراردادهای پرداخت استفاده کند.

مدل کسب‌وکار Upwork درصدی از هر قرارداد را برای پرداخت به کارکنان، هزینه‌های سرور و غیره در نظر می‌گیرد. در وب 3.0، مشتری می‌تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند بنویسد که بیان می‌کند: «اگر کار در زمان X تحویل داده شود، وجوه آزاد می‌شود. ” قوانین به صورت سخت در قرارداد گنجانده شده اند و هیچ یک از طرفین پس از نوشتن نمی توانند آنها را دستکاری کنند.

همچنین به دست آوردن اتر از همیشه آسانتر شده است. شرکت‌هایی مانند PayPal و شرکت تابعه آن Venmo از خرید رمزارز با ارز فیات درست در داخل برنامه پشتیبانی می‌کنند. با در نظر گرفتن میلیون ها مشتری در هر پلتفرم، آنها به زودی درگیر خواهند شد.

معایب اتریوم

در حالی که اتریوم به نظر یک پلتفرم عالی است، چند مشکل کلیدی دارد که باید برطرف شوند. اولین مورد مقیاس پذیری است. بوترین اتریوم را به شکلی که اکنون وب است، با میلیون‌ها کاربر در حال تعامل در یک زمان تصور کرد. با این حال، با توجه به مکانیسم اجماع PoW، چنین تعاملی توسط زمان اعتبارسنجی بلوک و هزینه‌های گاز محدود می‌شود. علاوه بر این، تمرکززدایی یک مانع است. یک نهاد مرکزی، مانند ویزا، همه چیز را مدیریت می کند و فرآیند تراکنش را کامل کرده است.

دوم، دسترسی وجود دارد. در زمان نگارش، توسعه اتریوم گران است و تعامل با آن برای کاربرانی که با فناوری آن آشنایی ندارند، چالش برانگیز است. برخی از پلتفرم ها به کیف پول های خاصی نیاز دارند، به این معنی که فرد باید ETH را از کیف پول فعلی خود به کیف پول مورد نیاز منتقل کند. این یک گام غیر ضروری برای کاربرانی است که در اکوسیستم مالی کنونی ما ریشه دوانده اند و کوچکترین برای مبتدیان دوست نیستند.

مطمئناً، PayPal در حال اضافه کردن پشتیبانی از رمزنگاری است، اما کاربران نمی‌توانند کار زیادی به جز نگه داشتن آن در آنجا انجام دهند. این پلتفرم باید با DeFi و DApps یکپارچه شود تا دسترسی را به روشی معنادار افزایش دهد. 

این پلتفرم دارای اسناد و مدارک مدون در مورد این موضوع است – راه کلیدی دیگری برای جذب کاربران بیشتر. اما عمل استفاده از اتریوم نیاز به ساده‌سازی دارد. یادگیری در مورد بلاک چین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم 2.0 (Eth2) چیست؟

اتریوم به آرامی به نسخه 2.0 خود ارتقا می یابد که انتظار می رود الگوریتم اجماع اثبات سهام را به همراه داشته باشد. شبکه سنتی اتریوم که از سال 2020 تا 2022 برنامه ریزی شده است، در حال کار بر روی ادغام با Beacon Chain – اولین ویژگی جدید اتریوم 2.0 است.

Beacon Chain در نگاه اول تغییر چندانی نمی کند، اما تغییرات اساسی لازم برای ارتقاء آینده، مانند زنجیره های خرد شده را اضافه می کند. موضوع مقیاس پذیری که قبلاً مورد بحث قرار گرفت را به خاطر دارید؟ زنجیره های خرد شده و فرآیند خرد کردن بخش بزرگی از حل مشکلات پوسته پوسته شدن هستند.

شاردینگ عمل پخش تراکنش ها در چندین شبکه بلاک چین کوچکتر است. این شبکه‌های کوچک‌تر را می‌توان توسط کاربرانی با سخت‌افزار ضعیف‌تر اجرا کرد، زیرا آنها فقط به ذخیره اطلاعات از قسمت مذکور نیاز دارند تا کل شبکه. اساساً، اشتراک گذاری اعتبار اتریوم را در دسترس تر می کند و به رفع تراکم شبکه اصلی کمک می کند.

اتریوم 2.0 بسیاری از علاقه مندان به ارزهای دیجیتال را افزایش می دهد. سلبریتی ها از NFT ها استفاده می کنند و افزایش آگاهی عمومی از بلاک چین در حال رشد است. با این حال، تمام این فعالیت‌ها منجر به کارمزد تراکنش‌های بالا و زمان اعتبارسنجی کندتر شده است که نیاز به اتریوم 2.0 را نشان می‌دهد. این می تواند مشکل ایجاد کند، زیرا کارمزدها ممکن است در برخی مواقع بیش از نیمی از مبالغ تراکنش را هزینه کنند. خوشبختانه، توسعه دهندگان DApp سخت در تلاش هستند تا آن را برای پذیرش جریان اصلی در حال انتظار بیشتر در دسترس قرار دهند.

بخشی از این راه حل در اجماع اثبات سهام، یکی از ویژگی های اصلی اتریوم 2.0 است. به جای استخراج که انرژی بر است، اتریوم 2.0 حرکت به سمت الگوریتم اجماع PoS را نشان می دهد. اثبات سهام، ماینرها را با اعتبار سنجی ها جایگزین می کند: کاربرانی که بلاک چین اتریوم را ذخیره می کنند، تراکنش ها را تایید می کنند و موارد دیگر. آنها اساسا شکل دیگری از گره ها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبار سنجی کامل، باید حداقل 32 اتریوم، حداقل در دوره اولیه اتریوم 2.0 به اشتراک گذاشته شود. با گذاشتن رایانه متصل به شبکه، اعتبار سنجی ها به عنوان پاداشی برای تلاش های خود ETH دریافت می کنند. ایده این است که کسانی که ETH خود را به اشتراک می گذارند بهترین اهداف شبکه را در ذهن دارند و هر کاری که می توانند برای اطمینان از موفقیت آن انجام می دهند. بعلاوه اگر اعتباردهنده نتواند شرکت کند یا چیزی مخرب را امتحان کند، می تواند ETH گفته شده را از دست بدهد.

استدلال برای اثبات سهام این است که این یک شکل سریعتر و در دسترس تر از اجماع بلاک چین است. به سخت افزار خاصی مانند ماینینگ نیاز ندارد، به این معنی که هر کسی که بودجه و دستگاهی داشته باشد می تواند شرکت کند. در تئوری، این دسترسی باید شبکه را رشد دهد. هرچه اعتبار سنجی ها بیشتر باشد، بلاک های بیشتری تایید می شوند. اعتباردهنده های اضافی همچنین اتریوم را بیش از پیش غیرمتمرکز می کنند و با گسترش نقش امنیت را افزایش می دهند.

نحوه خرید اتریوم

شما نمی توانید ارزهای رمزنگاری شده را از یک بانک یا یک کارگزاری آنلاین مانند Vanguard یا Fidelity خریداری کنید. در عوض، باید از یک پلتفرم معاملاتی ارزهای دیجیتال استفاده کنید. صرافی‌های ارزهای دیجیتال متعددی در دسترس هستند، از داشبوردهای ساده تا پیچیده برای معامله‌گران پیشرفته. پلتفرم های مختلف قیمت گذاری، اقدامات امنیتی و سایر ویژگی های متفاوتی دارند، بنابراین انجام برخی تحقیقات قبل از ثبت نام ایده خوبی است.

برای افتتاح حساب در یک صرافی رمزنگاری، تقریباً مطمئناً نیاز به ارائه برخی اطلاعات شخصی و تأیید هویت خود دارید. سپس می‌توانید با اتصال حساب بانکی یا کارت نقدی‌تان، حسابتان را تامین کنید. هزینه ها به احتمال زیاد بسته به گزینه ای که انتخاب می کنید متفاوت خواهد بود.

تامین مالی حسابتان به این معنی نیست که شما اتریوم را خریداری کرده‌اید، و مانند هر حساب سرمایه‌گذاری دیگری، نمی‌خواهید وجوه سرمایه‌گذاری نشده‌تان بیکار بماند. در این مرحله برای سرمایه گذاری باید اتریوم را خریداری کنید.

پس از پر شدن حساب خود، می‌توانید دلار ایالات متحده خود را با اتریوم معامله کنید. به سادگی مبلغ دلاری را که می خواهید با اتریوم مبادله کنید وارد کنید. بسته به قیمت اتریوم و میزانی که می خواهید بخرید، به احتمال زیاد سهام یک واحد پول اتریوم را خریداری خواهید کرد. خرید شما به عنوان درصدی از کل کوین اتر نمایش داده می شود.

اگر فقط مقدار کمی داشته باشید، راحت تر می توانید سرمایه گذاری رمزنگاری خود را در حساب صرافی خود بگذارید. با این حال، اگر می‌خواهید دارایی‌های خود را به مکان ذخیره‌سازی امن‌تری منتقل کنید، یک کیف پول دیجیتال می‌تواند امنیت بیشتری ایجاد کند. انواع مختلفی از کیف‌پول‌های دیجیتال وجود دارد که هر کدام دارای سطوح حفاظتی متفاوتی مانند کیف پول کاغذی یا کیف پول موبایل هستند. 

آیا باید اتریوم بخرید؟

اتریوم دومین ارز دیجیتال با ارزش از نظر ارزش بازار است و به عنوان نقره نسبت به طلای بیت کوین در نظر گرفته می شود. مانند هر سرمایه گذاری، امکان پذیر است که افزایش ریسک اتریوم با پاداش های بزرگ تر برابر باشد. در هر صورت، دیگر سال 2009 نیست: اتریوم مرحله اثبات مفهوم را پشت سر گذاشته است و اکنون فرصتی برای سرمایه گذارانی است که قبلاً این کلاس دارایی را بررسی نکرده اند.

با توجه به عدم قطعیت و نوسانات بازار کریپتو، قبل از سرمایه گذاری مقدار قابل توجهی از وجوه بازنشستگی خود در اتریوم یا هر ارز دیجیتال دیگری، تحقیقات خود را انجام دهید. با این حال، ممکن است ارزش آن را به عنوان یک انتخاب رشد تهاجمی در یک پرتفوی متنوع در نظر بگیرید. البته، بیش از حدی که می توانید از دست بدهید، سرمایه گذاری نکنید.

آینده اتریوم

بلاک چین اتریوم در ماه‌های اخیر با افزایش محبوبیت مواجه شده است، زیرا توسعه‌دهندگان از آن برای ساخت مجموعه‌ای از پروژه‌های مالی غیرمتمرکز و NFT استفاده کرده‌اند. به گفته مدافعان، ظهور اپلیکیشن‌های جدیدی مانند اینها – در میان اولین برنامه‌هایی که بر روی بلاک‌چین عمومی اجرا می‌شوند – در حال حاضر باعث ایجاد یک اثر شبکه فوق‌العاده شده است، زیرا افزایش فعالیت باعث جذب بیشتر و بیشتر توسعه‌دهندگان به اتریوم می‌شود.

با این حال، مسائل اساسی در مورد اینکه آیا اتریوم که با مجموعه ای پیچیده از ارتقاهای تکنولوژیک از برنامه عقب مانده است، می تواند با رقبای چابک تر رقابت کند و اینکه آیا با رشد دنیای رمزارزها در مورد عملکرد بلندمدت آن اتفاق نظر ایجاد خواهد شد، باقی می ماند. برعکس، سرمایه‌گذارانی مانند گارگ هشدار می‌دهند که با اهمیت بلندمدت اتریوم، بازارهای ارزهای دیجیتال ممکن است معکوس شوند و بیت کوین به تسلط بلامنازع خود بازگردد.