تفاوت ico و ido چیست؟

تفاوت ico و ido چیست؟ ICO و IDO به عنوان راه هایی برای پروژه ها برای دریافت بودجه از مردم اما با ویژگی ها و ملاحظات متمایز عمل می کنند. ICOها به عنوان پیشگامان اولیه جذب سرمایه ارزهای دیجیتال عمل کردند که بر روی پلتفرم های متمرکز کار می کردند.

پروژه ها توکن های تازه ایجاد شده را مستقیماً به سرمایه گذاران می فروختند. آنها فرصتی منحصر به فرد برای پذیرندگان اولیه برای شرکت در سرمایه گذاری های امیدوارکننده ارائه کردند. با این حال، فقدان کنترل نظارتی در این چارچوب آسیب‌پذیری‌ها را آشکار کرد. منجر به مواردی از کلاهبرداری و کلاهبرداری شد.

IDOها به عنوان جایگزین غیرمتمرکزتر مرتبط با DeFi ظاهر شدند. از قدرت صرافی های غیرمتمرکز (DEX) استفاده کرد. این تغییر اساسی نیاز به یک مرجع مرکزی را از بین می برد و محیط شفاف تری را برای جمع آوری کمک های مالی ایجاد می کند. علاوه بر این، IDOها نقدینگی فوری برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کنند، زیرا توکن‌ها پس از اجرای پیشنهاد در لانچ پد رمزنگاری، مستقیماً در DEX قابل معامله هستند.

این از ماهیت ذاتی توکن سازی سرچشمه می گیرد، جایی که دارایی های پروژه به توکن های دیجیتال تبدیل می شوند. با این حال، IDO ها بدون محدودیت نیستند. به عنوان مثال، نقدینگی کمتر فعلی DEX در مقایسه با صرافی های متمرکز می تواند به طور بالقوه بر قیمت توکن تأثیر بگذارد.

تفاوت های کلیدی

این مکانیسم های متمایز به عنوان راه های اصلی افزایش سرمایه ظاهر شده اند. آنها با هدف مشترکشان – جذب سرمایه بیشتر – متحد شده اند. با این حال، آنها همچنین تفاوت های ظریف اما قابل توجهی را نشان می دهند که می تواند به طور قابل توجهی بر توسعه دهندگان پروژه و سرمایه گذاران بالقوه تأثیر بگذارد. بیایید ویژگی های اصلی متمایز آنها را بیان کنیم:

• پلتفرم جذب سرمایه: ICOها از طریق یک پلتفرم متمرکز یا خود تیم استارتاپ کار می کنند. به طور بالقوه دسترسی و شفافیت را محدود می کند. IDO از صرافی های غیرمتمرکز استفاده خواهد کرد.
• در دسترس بودن برای سرمایه گذاران: ICO ها حداقل الزامات سرمایه گذاری را تعیین می کنند یا درخواست اعتبار می کنند. در اصل، آنها افراد خاصی را از شرکت منع خواهند کرد. IDO ها چنین محدودیت های سختگیرانه ای ندارند. آنها به افراد بیشتری اجازه مشارکت می دهند.
• نقدینگی: توکن‌های ICO تنها پس از پایان جمع‌آوری سرمایه به صورت عمومی در پلتفرم‌ها معامله می‌شوند و سرمایه‌گذاران را در معرض تقاضای بازار و عملکرد پروژه قرار می‌دهند. این می تواند منجر به نقدینگی غیرقابل پیش بینی شود، به طوری که برخی از دارایی ها معاملات سریع را تجربه می کنند در حالی که برخی دیگر سقوط می کنند. در مقابل، IDO ها نقدینگی فوری ارائه می دهند. به دلیل وجود استخرهای نقدینگی اساسی، توکن ها ممکن است بلافاصله پس از انتشار معامله شوند.
• قیمت گذاری و توزیع توکن: ICO ها اغلب یک مدل قیمت گذاری استاندارد ارائه می دهند که در آن سرمایه گذاران دقیقاً می دانند که برای هر توکن چقدر پرداخت می کنند. از طرف دیگر، آنها ممکن است یک ساختار فروش پلکانی را اجرا کنند. با این حال، IDOها رویکرد پویا تری را پذیرفته اند. استخرهای نقدینگی نیروی محرکه در اینجا هستند، جایی که مشارکت سرمایه گذاران به طور مستقیم هزینه رمز را تعیین می کند. همانطور که استخر رشد می کند، قیمت تعدیل می شود که منعکس کننده منافع جمعی و ارزش بالقوه پروژه است.

ما همچنین نباید یک بازیگر مهم دیگر را فراموش کنیم – پیشنهاد مبادله اولیه (IEO). آنها به عنوان یک تکامل امن تر ICO ها ظاهر شدند. IEO ها ضمانت مهمی را ارائه کردند: توکن در خود صرافی قرار می گیرد و خطر تقلب را از بین می برد و نقدینگی را برای سرمایه گذاران تضمین می کند. علاوه بر این، صرافی‌ها پروژه‌های شرکت‌کننده را به دقت بررسی کردند و نوار بالایی را برای ورود تعیین کردند.

محیط نظارتی

یکی از تفاوت های کلیدی بین IDO و ICO، محیط نظارتی است که در آن فعالیت می کنند. ICOها به دلیل ماهیت متمرکزشان اغلب مشمول مقررات سختگیرانه هستند که می تواند انجام آنها را چالش برانگیزتر کند. از سوی دیگر، IDO ها معمولاً غیرمتمرکزتر هستند و ممکن است از نظر انطباق با مقررات انعطاف پذیری بیشتری ارائه دهند.

حمایت از سرمایه گذار

تفاوت مهم دیگر سطح حمایت از سرمایه گذار ارائه شده توسط IDO و ICO است. با توجه به ماهیت غیرمتمرکز IDOها، سرمایه گذاران ممکن است در صورت تقلب یا سوء رفتار کمتر به آن مراجعه کنند. در مقابل، ICOها ممکن است از طریق نظارت نظارتی و الزامات شفافیت، حمایت بیشتری از سرمایه گذاران ارائه دهند.

مزایا و خطرات مدل IDO؟

پیشنهادات اولیه DEX (IDO) تغییرات قابل توجهی را در سرمایه گذاری غیرمتمرکز سنتی که ما به آن عادت کرده ایم، ایجاد کرد. IDOها از پلتفرم هایی استفاده می کنند که تجارت همتا به همتا ارزهای دیجیتال را از طریق استخرهای نقدینگی تسهیل می کند . این رویکرد نوآورانه مزایای بسیاری دارد. بیایید به جنبه های مثبت اصلی نگاه کنیم:

• IDOها از شفافیت و فراگیر بودن ذاتی DEX استفاده می کنند. این امر نیاز به واسطه ها را از بین می برد و تعداد بیشتری از شرکت کنندگان را توانمند می سازد. نتیجه؟ یک محیط جمع آوری کمک های مالی منصفانه و باز.
• توکن ها بلافاصله پس از قرار دادن به راحتی در دسترس هستند. در نهایت، نقدینگی فوری و پتانسیل سرمایه گذاری بر روی تغییرات اولیه قیمت به سرمایه گذاران ارائه می شود.
• IDO ها معمولاً محدودیت های کمتری نسبت به سایر مدل های جذب سرمایه دارند. بنابراین، معامله‌گران بیشتری می‌توانند در مراحل اولیه در پروژه‌های امیدوارکننده شرکت کنند و یک اکوسیستم رمزنگاری فراگیرتر و پویاتر را ارتقا دهند.

همانطور که می بینیم، این مدل یک راه نویدبخش جدید برای جذب سرمایه ارزهای دیجیتال ارائه می دهد. با این حال، بدون مشکلات خاص خود نیست. برخلاف ICOها که اغلب از پلتفرم‌های شناخته شده با پایگاه کاربر قابل توجهی استفاده می‌کنند، IDOها می‌توانند در جذب مخاطبان بیشتر با مشکل مواجه شوند. در دراز مدت، این ممکن است مشارکت و نفوذ سرمایه گذاران را بر پروژه محدود کند.

علاوه بر این، فهرست‌بندی آنی توکن‌های IDO می‌تواند منجر به نوسانات قیمت در مراحل اولیه شود. این نوسان ذاتی می تواند یک شمشیر دو لبه باشد. از یک طرف، چشم اندازهای جذابی را برای سرمایه گذاران دوراندیش باز می کند. از سوی دیگر، به دلیل احتمال نوسانات ناگهانی قیمت، دیگران را نیز منصرف می کند. همچنین، ماهیت غیرمتمرکز IDO به این معنی است که تیم ها از اختیارات خود در مورد هزینه و توزیع چشم پوشی می کنند، که می تواند مدیریت رویه را مختل کند.

مزایا و معایب ICO؟

ICO ها راه دیگری را برای شرکت ها برای جذب سرمایه نشان می دهند. کارآفرینان پس از راه اندازی توکن، دارایی های دیجیتالی بی نظیری را در ازای سرمایه گذاری اولیه خود از طریق پلتفرم های خاص ICO دریافت می کنند. بنابراین، اکنون به جنبه های مثبت این روش نگاه می کنیم:

• پلتفرم های معتبر ICO اغلب دارای پایگاه های کاربری قابل توجهی هستند. در نتیجه، پروژه‌ها می‌توانند گروه بزرگ‌تری از سرمایه‌گذاران بالقوه را جذب کنند و دید و مخاطبان خود را افزایش دهند.
• ناشران ICO کنترل بیشتری بر عملیات جمع آوری سرمایه دارند. آنها می توانند قیمت توکن ها را تعیین کنند و روش های توزیع توکن خاص را پیاده سازی کنند.
• ICOها مستقرتر هستند و پتانسیل جذب طیف وسیع تری از سرمایه گذاران را دارند. این امر شانس یافتن اولین مشتریان و تامین منابع مالی لازم را بهبود می بخشد.

ICO ها نیز خطرات و معایب خود را دارند. مهمتر از همه، فقدان مقررات شفاف ICO در بسیاری از حوزه های قضایی، محیط دشواری را ایجاد می کند. ممکن است در نهایت با بارهای انطباق برای تیم ها و مشکلات قانونی احتمالی مواجه شوید.

همچنین، بازار به طور فزاینده ای اشباع می شود. اگر در حال راه اندازی یک پروژه کاملاً جدید هستید، برجسته شدن و جلب توجه سرمایه گذاران در بین رقبا برای شما دشوار خواهد بود. همچنین، خطرات کلاهبرداری را فراموش نکنید زیرا ساختار ICOها اغلب به معنای اقدامات احتیاطی ناکافی ایمنی سرمایه گذاران است.

IDO در مقابل ICO: کدام بهتر است؟

وقتی زمان انتخاب بین IDO در مقابل ICO فرا می رسد، باید روی نیازهای پروژه متمرکز بمانید. تعدادی از عوامل نیز می تواند بر انتخاب شما تأثیر بگذارد. اول از همه، روی مخاطب مورد نظر خود و چشم انداز قانونی حاکم بر پروژه تمرکز کنید.

اگر پروژه شما به دنبال ارائه گسترده تر و دسترسی به سرمایه گذاران بیشتر است، باید فرصت های ICO را در نظر بگیرید. پلتفرم های ایجاد شده می توانند دامنه پروژه را گسترش دهند و جامعه بزرگتری را به دست آورند.

از سوی دیگر، اگر تمرکززدایی و فراگیر بودن برای شما در اولویت هستند، IDO بهترین انتخاب خواهد بود. هسته داخلی DEX ها چارچوب بازتری را ترویج می کند. قانون طلایی این است که امتیازات، نقاط ضعف و نیازهای پروژه مربوطه را ارزیابی کنید.

IDO در مقابل ICO در مقابل IEO: مقایسه کامل

با توجه به رشد DeFi و DEX در سال های اخیر، به جرات می توان گفت که IDO ها آینده روشنی دارند و پروژه های DeFi نسبت به ICO یا IEO موقعیت بهتری برای بهره مندی از IDO دارند. 

ICO در مقابل IEO در مقابل IDO: تفاوت های اصلی چیست؟

صاحبان پروژه می توانند از طریق این 3 نوع فراخوان سرمایه، پول زیادی را برای توسعه پروژه جمع آوری کنند. اما، در عین حال، سرمایه گذاران می توانند محصولات را با تخفیف های منصفانه خریداری کنند.

محل فروش جایی است که این سه استراتژی افزایش سرمایه به طور قابل توجهی از هم جدا می شوند. به عنوان مثال، IEO و IDO هر دو برای خرید در صرافی های متمرکز باز هستند، اما ICO و IEO فقط برای خرید مستقیم در وب سایت پروژه در دسترس هستند.

همانطور که از نام آنها پیداست، IEO، ICO و IDO در حروف میانی، Exchange، Coin و Decentralized متفاوت هستند. IEO بر مبادلات متمرکزی متکی است که توسط دولت ها اداره می شود که یکی از بزرگترین اختلافات است.

بنابراین، سرمایه‌گذاری‌های ارز دیجیتال ممکن است IEO را برای اهداف نظارتی انتخاب کنند. IEO ممکن است دیگر مانعی برای عمومی شدن یک پروژه رمزنگاری در آینده نباشد، در حالی که پروژه‌هایی که از رویه‌های ICO و IDO استفاده می‌کنند تحت بررسی SEC نیستند.

SEC در حال حاضر بر پیگیری اتهامات علیه صادرکنندگان ICO و پروژه هایی که ICO را راه اندازی کرده اند متمرکز است. فعالیت‌های نظارتی فزاینده SEC، مخترعان ارزهای دیجیتال را مجبور می‌کند تا به تکنیک‌های ایمن‌تری مانند IEO و IDO روی بیاورند.

تضاد اصلی و تفاوت ico و ido چیست؟

هم در IDO و هم در ICO، صادرکنندگان توکن کارمزد مستقیمی به واسطه‌ها پرداخت نمی‌کنند، که با فرهنگ بیت‌کوین و سایر آلت‌کوین‌ها همتا به همتا سازگار است. با این حال، لانچ پدهای IDO مانند Polkastarter و Binance Launchpad با افزایش محبوبیت و استفاده از آنها، این موضوع را تغییر می دهند.

شایان ذکر است که هر سازنده IDO و ICO مسئول تبلیغات، بازاریابی و ایجاد قرارداد هوشمند مورد استفاده برای فروش توکن‌ها است که شامل انجام ممیزی و انجام بررسی‌های نظارتی آن می‌شود. قرارداد انطباق با AML و KYC، و همچنین اوراق بهادار استاندارد که الزامات ثبت را ارائه می دهند، اجتناب ناپذیر است.

در IDO، توکن فوراً در صرافی غیرمتمرکز جایی که عرضه انجام شد، پست می‌شود. با وجود رشد DeFi، حتی محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز، مانند Uniswap یا PancakeSwap ، نقدینگی بسیار پایین‌تری نسبت به صرافی‌های متمرکز برجسته دارند. علاوه بر این، آنها به طور قابل توجهی پیچیده تر هستند، که ممکن است برخی از خریداران بالقوه را قبل از خرید دو بار فکر کنند.

همچنین یک مسئله انصاف در مورد مقایسه ICO/IDO وجود دارد. سهام IDO ممکن است فوراً معامله شود. این چنین است زیرا هیچ راهی برای اجرای دوره های قفل که معمولاً توسط ICOها استفاده می شود وجود ندارد. خودی‌ها و سرمایه‌گذاران اولیه معمولاً در ICO‌ها رفتار ترجیحی دارند که مشتریان عادی دریافت نمی‌کنند. این در محدودیت های یک IDO کنترل شده با قرارداد هوشمند غیرممکن است و آن را برای همه شرکت کنندگان منصفانه تر می کند.

یک جنبه وجود دارد که هر دو IDO و ICO مشترک هستند. این است که آنها برای ارزیابی پیشنهادات به فعالان با تجربه جامعه وابسته هستند. این می تواند جامعه را تقویت کند و تمرکززدایی واقعی را ارائه دهد، یا به یک پروژه آسیب پذیر تبدیل خواهد شد که خریداران احتمالی را ناامید کرده و ناپدید می کند، همانطور که چندین بار در تاریخ اتفاق افتاده است.

وقتی صحبت از این می شود که آیا تمرکززدایی IDO همیشه بدون مشکل است، این درست نیست. در سال 2020، پلتفرم DeFi Uniswap IDO توسط ربات‌هایی هدایت شد که از هر پیشنهاد دهنده دیگری پیشی می‌گرفتند و قیمت‌ها را قبل از دامپینگ افزایش می‌دادند. لان‌پدهای DeFi با محدود کردن خریداران به فهرستی از پیش تأیید شده با حداکثر محدودیت برای هر خریدار، این مشکل را برطرف می‌کنند.

جمع بندی

IDO در مقابل ICO دارای مزایا و خطرات مختلفی است – آنها همچنین دارای اشتراکات و تمایزات خاصی هستند. سرمایه گذارانی که قصد شرکت در هر یک از انواع پیشنهادات را دارند باید تحقیقات کاملی انجام دهند و احتیاط کنند.

پیشنهاد اولیه Dex به عنوان راه حلی برای مشکلات اصلی که در طول ICO ها با آن مواجه می شوند، ایجاد شد. اهداف بلند مدت پروژه تعیین می کند که کدام یک از 2 گزینه بهترین است. منافع سرمایه گذار و نگرانی های حقوقی نیز از عوامل مهم هستند. اتخاذ تصمیمات عاقلانه برای سرمایه گذاری مستلزم درک تغییرات، مزایا و جنبه های منفی هر مدل است.

تضاد بین ICO و IDO اساسی است و هر دو روش مزایا و معایب خود را دارند. Initial Dex Offering به عنوان پاسخی به مسائل اولیه مرتبط با ICOها تکامل یافته است. روش جدید توکن‌سازی به دلیل تمرکززدایی، افزایش دسترسی، کمبود کارمزد و کمیسیون‌های اضافی، ممکن است در صنعت کریپتو به یک هنجار تبدیل شود.

با این حال، IDO تنها در صورتی می تواند به این هدف دست یابد که تعدادی از مسائل مهم را حل کند، از جمله اطمینان از دسترسی عادلانه به فروش توکن برای نهنگ ها و سرمایه گذاران کوچک و جلوگیری از طرح های پمپاژ و تخلیه.